ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΕΥΤΟΣΟΥΛΤΑΝΟΥ

Του Χρήστου Κατσαρού

Το μικρό Πάσχα του καλοκαιριού μιας δύσκολης ομολογουμένως χρονιάς είναι προ των πυλών. Ο φετινός Δεκαπενταύγουστος μας βρίσκει βαθια πληγωμένους, εξαιρετικά προβληματισμένους και ιδιαίτερα επιφυλακτικούς.

Το 2020 είναι η χρονιά που βιώσαμε πρωτόγνωρα γεγονότα για τον τόπο μας, αλλά και για ολόκληρο τον Ελληνισμό. Είδαμε τις εκκλησίες μας κλειστές, λόγω πανδημίας και μάλιστα εν μέω Μεγάλης Τεσσαρακοστής και Πάσχα και ζήσαμε την απαγόρευση να γίνουμε κοινωνοί του τρισμέγιστου και μοναδικού μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας κατά την Μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων.

Παράλληλα, και ο εξ Ανατολών εχθρός δεν μας άφησε ήσυχους. Ο Μάρτιος μας βρήκε να δεχόμαστε ουσιαστικά εισβολή μουσουλμάνων λαθρομεταναστών από τον Έβρο, όχι απλώς με την ανοχή της Τουρκίας, αλλά και με την ενεργό συμμετοχή της στρατοφυλακής της. Πριν τρεις εβδομάδες η βεβήλωση της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη και η μετατροπή της Μεγάλης Ορθόδοξης Εκκλησίας σε τζαμί υπό την χλιαρή αντίδραση των δήθεν φίλων και των υποτιθέμενων ομόδοξων λαών που χρόνια τώρα παίζουν τα δικά τους πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη των Ελλήνων, δεν άφησε κανέναν σχεδόν ασυγκίνητο, με εξαίρεση ίσως όσους αντιμάχονται την ίδια τους την πατρίδα  και την ιστορία από έναν κακώς εννοούμενο προοδευτισμό.

Και να πάλι λίγες μέρες πριν την Κοίμηση και Μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου, λίγες μέρες πριν την μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού να μας χτυπάει την πόρτα και πάλι ο κορωνοϊός, με την πολιτεία να επιβάλλει μάσκες εντός των ιερών ναών και να απαγορεύει τις λιτανείες, αλλά και να δεχόμαστε τις τουρκικές απειλές.

Ψάξαμε άραγε τους λόγους του κακού; Είναι μόνο οι ανυπάκουοι πολίτες ή το άνευ ιατρικού διαβατηρίου άνοιγμα των συνόρων που ευθύνονται για την διασπορά του ιού; Είναι μόνο τα μεγαλεπίβολα νεοοθωμανικά σχέδια της Τουρκίας και του ίδιου του Ερντογάν που δεχόμαστε ουσιαστικά επίθεση; Μήπως ξεχάσαμε ότι ούτε μια τρίχα από τα μαλλιά μας δεν πέφτει χωρίς να το θελήσει ο Θεός;

Αν προσέξουμε λίγο περισσότερο την εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου θα παρατηρήσουμε ότι δίπλα στο νεκρικό κρεββάτι, όπου κείται η Αγία Σορός της Παναγίας μας, βρίσκονται οι Απόστολοι – πλην του Θωμά, που έμελε να την δει αργότερα καθώς ανέβαινε στα ουράνια  – οι οποίοι κατά την ιερά παράδοση συνάχθηκαν γύρω από την Θεοτόκο όταν τους παρέλαβε ταυτόχρονα και από διάφορα μέρη μία νεφέλη. Παραδίπλα στέκουν θεραπαινίδες, ίσως μαθήτριες του Κυρίου, ίσως οι γειτόνισσες της Παναγίας στις οποίες δώρησε την εσθήτα και την ζώνη Της. Οι Άγγελοι έχουν κατέβει μαζί με τον Χριστό και φυλάσσουν το σώμα Της, ενώ η αγνή ψυχή Της, καθαρή σαν του αθώου μωρού βρίσκεται στα χέρια του μονογενούς Υιού Της.  Συγκλονιστικότερο όλων όμως είναι η τιμωρία και η μετάνοια του ασεβούς εκείνου που προσπάθησε να ψαύσει την Κυρία Θεοτόκο και να σταματήσει την νεκρική πομπή.  Άγγελος Κυρίου του αποκόπτει με ξίφος τα χέρια από τους καρπούς κι εκείνος συναισθανόμενος το λάθος του γονατίζει και ζητά συγγνώμην.

Δεν είναι λοιπόν αποστασία το κλείσιμο των εκκλησιών, η απαγόρευση της Θείας Κοινωνίας σαν να ήταν ένα επιτελεστικό δρώμενο, ένα θέατρο που μπορείς να το παρακολουθήσεις κι αργότερα; Δεν είναι αποφυγή της Θείας Χάριτος οι προσωπίδες εντός του ναού και η πρόσφατη απαγόρευση των λιτανειών; Δεν είναι αποστασία ο φόβος της μόλυνσης μέσα στον ιερό ναό, όπου κατοικεί η Χάρις του Θεού; Πού πήγε η πίστη μας στην Θεία πρόνοια και στη χάρη του Θεού; Μήπως αυτό που έχουν πει οι Πατέρες της Εκκλησίας ότι θα έρθει καιρός αποστασίας που ακόμα και οι ιερείς θα ξεχάσουν το Θείο Λόγο του Ιερού Ευαγγελίου και θα διδάξουν νέο ευαγγέλιο, αλλά όχι κατά Χριστόν, πραγματώνεται τώρα;

Σε παλαιότερα άρθρα μας είχαμε τονίσει ότι στους δύσκολους καιρούς πάντα καταφυγή ήταν η εκκλησία που λιτάνευε τα ιερά σκηνώματα και τις θαυματουργές εικόνες για την επίλυση των προβλημάτων και ποτέ μα ποτέ η επίκληση του ονόματος του Αγίου Θεού δεν έφερε αντίθετα από τα προσδοκόμενα αποτελέσματα.

Μήπως ο ασεβής που διακόπτει με την απιστία του την λιτάνευση της Αγίας Σορού, δεν είναι μόνο ο Ερντογάν που προσβάλλει με τις πράξεις του την Ορθοδοξία, αλλά είμαστε κι εμείς οι ίδιοι και μάλιστα παραμένοντας αμετανόητοι;

Σίγουρα οι προσβολές του ψευτοσουλτάνου μέσα στην Αγία Σοφία, η κάλυψη των προσώπων του Χριστού, της Παναγίας, των Αγγέλων και των Αγίων με κουρτίνες και το παραλήρημα των εθνικιστικών τουρκικών φυλλάδων που με τα λόγια τους ασχημονούν απέναντι στα πρόσωπα Αγίων γυναικών της εκκλησίας μας δεν θα μείνουν αναπάντητες από τον Θεό. Βαρύς θα πέσει κι εκεί ο πέλεκυς της Θείας Δικαιοσύνης, είτε λόγω της πανδημίας ειτε λόγω της οικονομίας ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Τα πράγματα έτσι όπως εξελίσσονται στην Ανατολική Μεσόγειο δείχνουν σύγκρουση όχι μόνο Ελλάδος – Τουρκίας, αλλά πολύ πιο γενικευμένη με  εμπλοκή Ευρωπαϊκών κρατών, Κίνας, Αμερικής και Ρωσίας, αλλά και άλλων δυνάμεων, καθώς η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων και το «μοίρασμα της πίτας» είναι ισχυρός παράγοντας για ανάφλεξη στην περιοχή. Σε μία τέτοια διένεξη οι όποιες δυνάμεις λάβουν μέρος δεν θα φροντίσουν να διαφυλάξουν την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας, αλλά με διάφορα προσχήματα θα προτάξουν το τι συμφέρει περισσότερο σε αυτούς. Η προοπτική αυτή είναι εφιαλτική για την Τουρκία που ενδέχεται να βρεθεί διαμελισμένη τη στιγμή που επιζητά να αναδειχθεί σε περιφερειακή τουλάχιστον, αν όχι και σε παγκόσμια δύναμη, ελέγχοντας ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο για να ικανοποιηθούν οι τρελοί σχεδιασμοί και οι προσωπικές φιλοδοξίες του κυρίου Ερντογάν ή οποιουδήποτε βρεθεί στη θέση του.

Αλλά και στην Ελλάδα ούτε οι φωνές των πιστών ούτε οι αφορισμοί που πέρασαν στα ψιλά γράμματα φαίνεται να οδηγούν σε αναστοχασμό και μετάνοια των ιθυνόντων, πολιτικών ή ιερωμένων, ή και του καθενός προσωπικά. Οι στρατηγικοί σχεδιασμοί οπωσδήποτε επιβάλλονται σε μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά η μετάνοια και ο σεβασμός προς τα Θεία είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να προχωρήσει ένα έθνος με ασφάλεια. Η Υπέρμαχος Στρατηγός, όπως μαρτυρούν τα κείμενα και οι εικόνες, με πιο πρόσφατη αυτή που σταματά τα γερμανικά άρματα μάχης στη Σκριπού της Βοιωτίας, δεν άφησε ποτέ απροστάτευτο το γένος των Ελλήνων που την ευλαβείται και την υπεραγαπά σαν μητέρα του Θεού αλλά και σαν μάνα όλων μας. Αντίθετα όποιος την πρόσβαλε, με έργα ή λόγια, όπως το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, ανήμερα της εορτής Της στο λιμάνι της Τήνου το 1940, δέχτηκε ταπεινωτική ήττα. Εμείς, τα παιδιά της, θα την προσβάλλουμε ή θα την σεβαστούμε;

Ο φετινός Δεκαπενταύγουστος μας καλεί όλους να κοιτάξουμε μέσα στην ψυχή μας να δυναμώσουμε την πίστη μας στον Θεό και την αγάπη μας προς την πατρίδα και τους συνανθρώπους μας. Μας καλεί σε ένα εσωτερικό προσκύνημα, όπου η μετάνοια θα μας σηκώσει από το πνευματικό μας νεκροκρέββατο για να μας ανυψώσει εκεί που είμαστε όλοι προορισμένοι να βρεθούμε, αν το θελήσουμε, στη θέωση.  

ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)

Αρθρογράφος-ιδιοκτήτης των ενημερωτικών ιστολογίων :

ΓΡΑΦΙΔΑ ΣΙΝΤΙΚΗΣ , ΠΕΝΑ ΣΙΝΤΙΚΗΣ, ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΓΡΑΦΙΔΑ και αρθρογράφος του Σερραϊκού Θάρρους, του Θάρρους της Σιντικής και της εφημερίδας Καθημερινός Παρατηρητής Σερρών

Ταχ. Δ/νση: Λιβαδιά Σιντικής Σερρών, Τ.Κ. 62055

Στοιχεία επικοινωνίας: Τηλ.: 6945488779

E-mail: grafida.sintikis@gmail.com